Kippen nemen dagelijks een zandbad, wist je dat? Ze doen dat het liefst als de zon schijnt. Het is een schattig gezicht waar ik altijd vertederd naar sta te kijken: ze graven zich in, druk fladderend met de vleugels, zand wegschuivend met de pootjes. Het zand schuurt vuil, luizen en mijten weg. Met als gevolg: schone en blije kippetjes.
Maar ook een tuin die eruit ziet als een slagveld. Alsof we te grazen zijn genomen door een enorme hoeveelheid mollen. Een tuin waarin je niet veilig bent en waar je moet uitkijken waar je loopt: voor je het weet verstap je je door een van de tientallen kuilen.
Ik moet hier wat aan doen, bedenk ik me terwijl ik mijn lunch eet in de lentezon. Ik neem me voor om vandaag de grond weer gelijk te schoffelen, en eindelijk de vele in de tuin gewaaide takken en bladeren op te ruimen. Om eindelijk de planten die de winter niet hebben overleefd eruit te halen en te vervangen voor nieuwe planten en struiken. Om te snoeien (of ben ik daar nu, in maart, te laat mee?) en de tuinkussens op te zoeken.
Het zijn simpele overdenkingen, zo in de lunchpauze, met een simpel to do-lijstje dat eruit voortvloeit. Ik pak mijn agenda om te kijken of ik er dit weekend genoeg tijd voor kan vrijmaken. Dan zie ik het: vrijdag 8 maart. Het is vandaag internationale vrouwendag. Dé dag waarop we de economische, politieke en sociale vooruitgang van vrouwen vieren en benadrukken.
Opeens voelt het stom om de tuin te schoffelen. Not done om naar Intratuin te gaan. En hoe feministisch is het eigenlijk om te schrijven over je kippen? Over kippen gesproken, zij nemen nu weer een uitgebreid zandbad. In het zonnetje. Ze gaan er zelfs even bij liggen en sluiten relaxed hun ogen. Zíj wel.