Ik heb een fantastische schoonmaker. Hij komt uit Brazilië en maakt ons huis zingend aan kant. Met de grootste zorg dweilt hij de vloer en neemt het aanrecht af, maakt de bedden op en zet de knuffels van de kinderen op een rijtje naast hun kussens. Hij is de held van ons huishouden, niet in de laatste plaats omdat hij ervoor zorgt dat ik in ieder geval één dag per week het gevoel heb dat ik mijn leven onder controle heb.
Ongeveer een uur nadat hij ons huis glanzend achter had gelaten, en ik beneden kwam nadat ik de was had gedaan, constateerde ik dat er twee kippen en een meisje van vijf door de woonkamer liepen. Het was een gezellig tafereel, K3 klonk zachtjes op de achtergrond, en iedereen liep rond alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Toen ik aan mijn dochter vroeg wat de kippen daar deden, werd me met een geërgerde blik (want dit was toch logisch?) verteld dat ‘zij ook mee wilden dansen’.
Ik keek ondertussen met gemengde gevoelens naar mijn pas gedweilde vloer. Op en onder de tafel zag ik sporen van zand en kippenpoep. Er lag her en der een veertje. Mijn dochter rende vrolijk rond, dansend met haar kippen. En ik bedacht me dat het hebben van controle een illusie is.