Al dagen domineren gesprekken over Tiktok de Amerikaanse nieuwspodcasts waar ik, sinds de laatste verkiezingsstrijd tussen Harris en Trump, aan verslaafd ben geraakt. De nieuwsitems over het staakt-het-vuren in Gaza worden op tijd afgebroken, en het gaat niet meer over de branden in Los Angeles. Nee, er is belangrijker nieuws: Tiktok is daar (even) op zwart gegaan.
Vanuit Nederland, waar Tiktok (gezien de houding van mijn dochter, zelf heb ik geen account) nog steeds in bedrijf is, doe ik mijn best om te begrijpen dat dit belangrijk nieuws is. Ik probeer me voor te stellen hoeveel mensen en bedrijven (deels) afhankelijk zijn van de app. Hoe ze met dank aan Tiktok producten verkopen, bekend zijn geworden, nieuwe klanten aantrekken.
Toch krijg ik buikpijn van het idee dat het nieuws van de dag in Amerika vooral over een social media-app gaat. Een app. Ik bedoel: ik weet hoe belangrijk social media tegenwoordig voor ons is, het is zelfs voor een deel mijn werk, maar kóm op. Maken we deze vorm van digitaal tijdverdrijf nu niet iets te belangrijk?
Terwijl regeringen, (toekomstige) presidenten, politieke partijleiders en journalisten druk zijn met (de eigenaren van) social media, zie ik in de samenleving juist een terugtrekkende beweging. Mijn timeline staat vol met plechtige afscheidsberichten. De een verwijdert zijn Facebookaccount, de ander delete per direct haar account op X. En zelfs Instagram, tenslotte ook eigendom van Meta, ziet menig gebruiker vertrekken.
Zelf heb ik ook de neiging om te stoppen. De lol lijkt er vanaf te zijn. Ik heb geen zin meer in timelines vol meningen van mijn medemens. Geen puf meer voor de nieuwste online trend. Ik wil niet meewerken aan (nog meer) macht voor types als Zuckerberg en Musk. En ik wil niet dat mijn kinderen verslaafd raken aan hun uitvindingen.
In plaats daarvan heb ik zin om mijn telefoon weg te leggen. Een boek te lezen. In het bos te lopen, mijn voetstappen horen op het bevroren gras. Ik wil dat er meer geschreven wordt. En getekend. Ik heb zin om mijn dochters te zien knutselen. En om dan ’s avonds, als ik moe ben en eigenlijk naar bed wil, chagrijnig maar voldaan kleiresten, knutselspullen en verfspetters van tafel te halen.